Modelling Life

Een verkenning van modellen in kunst en samenleving

3 maart 2025

© Estate of Helen Chadwick. Courtesy Richard Saltoun Gallery London and Rome.

Van 30 maart tot 24 augustus 2025 presenteert Z33 Modelling Life, een tentoonstelling die de rol van modellen in kunst en het dagelijks leven onderzoekt. Met werk van onder andere Mark Manders, Kasper Bosmans, Rosemarie Trockel en Helen Chadwick, brengt de tentoonstelling 14 nationale en internationale kunstenaars samen. Aan de hand van installaties, sculpturen, schilderkunst en fotografie benadrukken ze de rol van het model als spiegel en blauwdruk van collectieve verlangens.

Sleutels voor nieuwe blauwdrukken

Blauwdrukken, maquettes of plattegronden zijn klassieke architecturale modellen. Verschillende kunstenaars gaan op speelse wijze aan de slag met deze traditionele conventies en dagen het dominante vogelperspectief uit. Zo presenteert Christiane Blattmann met Passage, een overgangsritueel gebaseerd op de vorm van de sleutel. In haar sculpturen worden harde (metaal, hekwerk, plastic) en zachte materialen (katoen, karton, was) gecombineerd tot een reflectie op de overgang van levensfases. Mark Manders transformeert een plattegrond tot een mentale verkenning van identiteit door middel van alledaagse objecten. Bij Pablo Bronstein krijgen klassieke gebouwen speelse uitbreidingen en staan modernistische flatgebouwen in spiraalvormige tuinen. Zijn aquarellen lijken zo model te staan voor een alternatieve architectuurgeschiedenis.

Persoonlijke grenzen

Verschillende kunstenaars tasten de persoonlijke ruimte af. Hoe je iets draagt, krijgt bij kunstenaars zoals Diane Simpson en Helen Chadwick een nieuwe betekenis. Simpsons architecturale sculpturen tonen hoe kleding en architectuur een lichaam vormen. Hiervoor vertrekt ze van decoratieve kledingstukken en versieringen. Chadwick daagt met haar fotoreeks In the Kitchen het seksistische beeld van de vrouw in de keuken uit. Op humoristische wijze plaatst ze zichzelf in handgemaakte keukentoestellen, die ze draagt als een soort lompe kledingstukken. Voor Robert Gober en Sara Deraedt draait alles om schaal. Zo zie je een kinderstoel met een tissuedoos boven een afvoerputje. Een op het eerste zicht heel herkenbaar en alledaags object, roept voor Gober verschillende persoonlijke verhalen en herinneringen op.

Alternatieven om te zien en te zijn

Kasper Bosmans brengt een stukje intimiteit in de expo. Met een kleurrijke architecturale installatie roept hij de sfeer van een slaapkamer op, met het bed als ruimte om te fantaseren. Hierin plaatst hij zijn bekende Legends-schilderijen als autonome werken. Deze beschilderde houten panelen combineren grafische symbolen met persoonlijke en collectieve verhalen. Diezelfde intimiteit is terug te vinden in de sculpturen van Caroline Van den Eynden, waar herinneringen, dromen en verlangens gevangen worden in kleine psychologische ruimtes. Architectuur is hier een metafoor voor de menselijke psychologie en ontwikkeling. Tot slot mag taal als model ook niet ontbreken. Conceptueel kunstenaar Joseph Grigely werd doof in zijn kindertijd en ontwikkelde een geheel eigen communicatiestrategie om in de wereld te staan. In zijn reeks Conversations wordt taal heel concreet en tastbaar: samen praten op stukjes papier met daarop woorden, krabbels, tekeningen en diagrammen.

Midnights snacks en mallen

In de nachtelijke fotoreeks van Atiéna R. Kilfa zie je een vrouw in de koelkast kijken, een douche nemen, naar bed gaan. Heel alledaagse handelingen tot je een façade ontwart. Het gaat hier om een etalagepop uit de jaren 1960 die gebaseerd is op een levend fotomodel. De frictie tussen de intieme huiselijke omgeving en de commerciële pop, doet vragen stellen bij de ‘ideale vorm’. Een thema dat ook in het werk van Jakob Brugge aanwezig is. Hoe wordt een voorwerp een uniform voor een bepaalde levensstijl en ideologie? In zijn nieuwe werk voor Z33 gebruikt hij het proces van mallen maken en gieten om kledingstukken zoals baseballpetten, riemen of bootschoenen opnieuw uit te vinden.

De speeltuin van het leven

Andere kunstenaars zoomen in op de publieke ruimte. Rosemarie Trockel kijkt door de ogen van een kind naar het leven als volwassene. Acht verschillende kinderauto’s met een eigen persoonlijkheid bewonen haar installatie: een is pluizig als een hond, de andere lijkt op een ijskar. Het is een knipoog naar het schilderij Kinderspelen (1560) van Pieter Bruegel de Oude, waarop kinderen op een stadsplein spelen zonder een volwassene in de buurt. Park Mc Arthurs’ reeks Private Signs, een verzameling Amerikaanse parkeerborden voor mensen met een beperking, toont systemen van in- en exclusie. De borden lijken duidelijk te communiceren, maar verzwijgen specifieke verzoeken. Zijn deze tekens er voor wie er nood aan heeft of niet?

Deelnemende kunstenaars

Met werken van Kasper Bosmans, Christiane Blattmann, Pablo Bronstein, Jakob Brugge, Helen Chadwick, Sara Deraedt, Caroline Van den Eynden, Robert Gober, Joseph Grigely, Atiéna R. Kilfa, Mark Manders, Park McArthur, Diane Simpson, Rosemarie Trockel. Kasper Bosmans en Christiane Blattmann maken nieuw werk voor Z33.

Curator: Kevin Gallagher